Dzisiaj wybierając „obiekt tygodnia” postanowiliśmy sięgnąć po naszą najładniejszą ceramiczną umywalkę, która zasiliła naszą kolekcję na początku ubiegłego roku. Eksponat składa się z trzech elementów: misy, ozdobnego cokołu/maskownicy i nogi, za którą skrywa się przymocowany do misy syfon.
Misa ma 51 cm szerokości, 45 cm wysokości i 34 cm głębokości. Maskownica liczy 38 cm szerokości i 14,5 cm wysokości. Noga o szerokości 31 cm ma aż 54 cm wysokości. Całość została pomalowana w niebieskie odcienie i posiada liczne zdobienia, które zespolone razem nawiązują w pewien sposób do antycznych kolumn w stylu korynckim. Na środku tarczy misy znajduje się otwór o średnicy 2,5 cm, w którym mocowano kran. Część maskownicy i nogi posiada starte szkliwo, co zapewne jest wynikiem użytkowania w minionych dekadach.
Misa ma 51 cm szerokości, 45 cm wysokości i 34 cm głębokości. Maskownica liczy 38 cm szerokości i 14,5 cm wysokości. Noga o szerokości 31 cm ma aż 54 cm wysokości. Całość została pomalowana w niebieskie odcienie i posiada liczne zdobienia, które zespolone razem nawiązują w pewien sposób do antycznych kolumn w stylu korynckim. Na środku tarczy misy znajduje się otwór o średnicy 2,5 cm, w którym mocowano kran. Część maskownicy i nogi posiada starte szkliwo, co zapewne jest wynikiem użytkowania w minionych dekadach.
Ze względu na liczne zdobienia i wysoką jakość wykonania, nie wydaje się aby ta umywalka służyła w mieszkaniu w jakieś kamienicy. Prawdopodobnie funkcjonowała w arystokratycznej rezydencji, gdyż zakup takiej umywalki wielokrotnie przewyższał koszt nabycia żeliwnego zlewu, które popularne były na przełomie XIX i XX wieku.
Na wewnętrznej stronie nogi widnieje sygnatura „VBD”, numer seryjny obiektu – 1086 i inskrypcja „DN3” – być może odnoszącą się do technicznego oznaczenia tego modelu umywalki. Sygnatura odnosi się do marki Villeroy & Boch Steingut Fabrik Dresden.
Jej korzenie sięgają 1748 roku, kiedy to François Boch rozpoczął produkcję naczyń ceramicznych w miejscowości Audun-le-Tiche w Lotaryngii. Wcześniej ceramikę sprowadzano z Chin i Japonii. Z czasem potomkowie Bocha otworzyli zakład w Mettlach, gdzie niedaleko w pobliskim Wallerfangen wyroby ceramiczne wytwarzał Nicolas Villeroy. W 1836 roku, w obliczu rosnącej konkurencji ze strony angielskich producentów porcelany przedstawiciele rodziny Bocha połączyli siły z Nicolasem Villeroy tworząc silne przedsiębiorstwo produkujące wyroby ceramiczne najlepszej klasy.
Wysoka jakość ich wyrobów sprawiła, że wkrótce w innych miastach zaczęły powstawać oddziały tej marki. Tym sposobem przy Leipziger Strasse w Dreźnie w 1856 r. została uruchomiona filia V&B. Budynki produkcyjne ucierpiały w trakcie II wojny światowej, lecz dzięki szybkim naprawom udało się wznowić produkcję w 1948 roku. W 1965 roku nastąpiła zmiana nazwy fabryki na VEB Sanitärporzellan. Pod koniec 1994 roku zakończono przenoszenie zakładu w Dreźnie do nowo wybudowanej fabryki w Miśni. Stary zakład produkcyjny rozebrano pod koniec XX w.
Wyroby marki V&B do dnia dzisiejszego zachwycają ludzi na całym świecie. Są oznaką elegancji i prestiżu. Zestawy kawowe, talerze, miski, wazy czy sztućce tego producenta są marzeniem nie jednej gospodyni domowej. Poza tym do dzisiaj pod szyldem tej marki produkowane są brodziki, wanny, umywalki, krany, baterie prysznicowe i misy ustępowe. W XXI wieku w Villeroy&Boch działa 36 oddziałów w 20 krajach w Europie, Ameryce Północnej, Azji i Australii.
Warto dodać jako ciekawostkę, że na podstawie kształtu sygnatury producenta udało się ustalić, iż nasz eksponat został wyprodukowany w okresie pomiędzy 1878 a 1930 rokiem.
