Dzisiaj przy piątku prezentujemy „obiekt tygodnia” w jesiennych złotych barwach.
Jest to wodomierz skrzydełkowy marki Polski Wodomierz z Poznania. Geneza tego przedsiębiorstwa sięga 1925 r., kiedy to z Oddziału Wodomierzy Wodociągów Miejskich w Poznaniu utworzono pierwszy polski zakład produkujący wodomierze pod nazwą Warsztat Wodomierzy. W następnym roku zakład zarejestrowano jako POLSKI WODOMIERZ Spółka z. o.o. W 1991 r. w wyniku reprywatyzacji powstało na jej kanwie przedsiębiorstwo Fabryka Wodomierzy PoWoGaz S.A., a w 2008 r. weszło ono w skład Grupy Apator.
Prezentowany egzemplarz wykonano z mosiądzu w 1928 r., o czym świadczy wybita na zewnętrznej stronie pokrywki data. Obiekt posiada przyłącza o średnicy 3/4″. Długość wodomierza wynosi 30 cm, wysokość 13 cm, średnica korpusu 8,5 cm a średnica szkła zabezpieczającego cyferblat liczy 5 cm.
Na zewnętrznej stronie pokrywki umieszczono logo producenta – litery PPW w okręgu, dodatkowo zamieszczono nazwę producenta i numer seryjny wodomierza – 4323.
Na korpusie widnieje numer seryjny tej części – 7221 oraz nazwa typu wodomierza – T1, a także jego przepustowość – 5 m3/h. Zaznaczono również poprzez odlaną na korpusie strzałkę, kierunek montażu wodomierza – czyli z której strony woda ma wpływać, a z której wypływać.
Na jednym z boku korpusu u dołu znajduje się ołowiana wstawka, na której można było przy pomocy punc wybijać np. datę instalacji lub przeglądu wodomierza. Od strony wejścia do wodomierza znajduje się poziomy osadnik zabezpieczający przed dostaniem się do wodomierza zanieczyszczeń. Śruby pozwalające otworzyć osadnik zostały przewiercone w celu zamontowania na nich plomb zabezpieczających przed nieautoryzowanym otwieraniem – podobnie jak na wypustach górnej części korpusu.
Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, iż w Bydgoszczy przez pierwsze cztery lata funkcjonowania wodociągów istniał niekontrolowany pobór wody przez odbiorców. Dopiero w 1904 r. wprowadzono wodomierze. Przykładowo w jednej z parcel miejskich, którą poddano precyzyjnym pomiarom w 1903 r. zużyto 4267 m3 wody, a rok później – po założeniu wodomierza i konieczności wnoszenia opłat za zużytą wodę było to już tylko 2864 m3. Jak widać wodomierz przyczynił się do oszczędzania wody i racjonalnego jej użycia.
Jest to wodomierz skrzydełkowy marki Polski Wodomierz z Poznania. Geneza tego przedsiębiorstwa sięga 1925 r., kiedy to z Oddziału Wodomierzy Wodociągów Miejskich w Poznaniu utworzono pierwszy polski zakład produkujący wodomierze pod nazwą Warsztat Wodomierzy. W następnym roku zakład zarejestrowano jako POLSKI WODOMIERZ Spółka z. o.o. W 1991 r. w wyniku reprywatyzacji powstało na jej kanwie przedsiębiorstwo Fabryka Wodomierzy PoWoGaz S.A., a w 2008 r. weszło ono w skład Grupy Apator.
Prezentowany egzemplarz wykonano z mosiądzu w 1928 r., o czym świadczy wybita na zewnętrznej stronie pokrywki data. Obiekt posiada przyłącza o średnicy 3/4″. Długość wodomierza wynosi 30 cm, wysokość 13 cm, średnica korpusu 8,5 cm a średnica szkła zabezpieczającego cyferblat liczy 5 cm.
Na zewnętrznej stronie pokrywki umieszczono logo producenta – litery PPW w okręgu, dodatkowo zamieszczono nazwę producenta i numer seryjny wodomierza – 4323.
Na korpusie widnieje numer seryjny tej części – 7221 oraz nazwa typu wodomierza – T1, a także jego przepustowość – 5 m3/h. Zaznaczono również poprzez odlaną na korpusie strzałkę, kierunek montażu wodomierza – czyli z której strony woda ma wpływać, a z której wypływać.
Na jednym z boku korpusu u dołu znajduje się ołowiana wstawka, na której można było przy pomocy punc wybijać np. datę instalacji lub przeglądu wodomierza. Od strony wejścia do wodomierza znajduje się poziomy osadnik zabezpieczający przed dostaniem się do wodomierza zanieczyszczeń. Śruby pozwalające otworzyć osadnik zostały przewiercone w celu zamontowania na nich plomb zabezpieczających przed nieautoryzowanym otwieraniem – podobnie jak na wypustach górnej części korpusu.
Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, iż w Bydgoszczy przez pierwsze cztery lata funkcjonowania wodociągów istniał niekontrolowany pobór wody przez odbiorców. Dopiero w 1904 r. wprowadzono wodomierze. Przykładowo w jednej z parcel miejskich, którą poddano precyzyjnym pomiarom w 1903 r. zużyto 4267 m3 wody, a rok później – po założeniu wodomierza i konieczności wnoszenia opłat za zużytą wodę było to już tylko 2864 m3. Jak widać wodomierz przyczynił się do oszczędzania wody i racjonalnego jej użycia.
