Z pewnym opóźnieniem, w stosunku do reszty obiektów stacji wodociągowej, dopiero pod koniec 1900 roku został wzniesiony budynek zarządcy wodociągów. Pełnił on początkowo wyłącznie funkcje mieszkalne, później mieszkalno-administracyjne wraz z rozwojem struktur bydgoskiego wodociągu i zapotrzebowaniem na pomieszczania biurowo-administracyjne.
Budynek został wzniesiony z czerwonej cegły licówki. Posiada smukłe, łukowe okna. Część elewacji została otynkowana. Całość przykrywa zespół dachów dwuspadowych. Podobnie jak w hali pomp obiekt wzbogacono o liczne zewnętrzne zdobienia snycerskie, które pierwotnie miały kolor naturalnego drewna, lecz z czasem zostały przemalowane na czarny kolor.
Współcześnie budynek często potocznie jest nazywany „Pałacykiem” ze względu na pokaźne rozmiary i górującą nad okolicą stacji wodociągowej szachulcową wieżyczkę klatki schodowej. Pierwotnie za obiektem funkcjonował ogrodzony ogród i chlew zapewniający podstawowe produkty spożywcze jego mieszkańcom.
Obecnie „Pałacyk” jest adaptowany na cele muzealne i pośrednio staje się trzecią częścią Muzeum Wodociągów. W zrekonstruowanych wnętrzach znajdować się będą między innymi biura, sala kwerend, czy sala projekcyjno-konferencyjna. Większa część powierzchni zostanie przeznaczona do działań wystawienniczych.
