W czerwcu Muzeum Wodociągów zaprosiło na najnowszą wystawę Pani Katarzyny Dreszer pt. „Zdarzenia przeoczone”, którą udostępniliśmy od 12 czerwca 2021 r. w godzinach otwarcia Muzeum oraz online na kanale YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=5BK_BK2oFg4
W dawnym zbiorniku wodnym prezentowaliśmy wystawę pt. „Zdarzenia przeoczone”, która była przestawieniem twórczości Pani dr hab. Katarzyny Dreszer, prof. UAP – kierownika Pracowni Semiotyki Wizualnej na Wydziale Animacji i Intermediów Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Zajmującej się w głównej mierze semiotyką wizualną, obrazem płynnym i zatrzymanym. Na wystawie prezentowane były prace graficzne i animacje w technice rzeczywistości rozszerzonej.
Cykl związany był z tworzeniem sytuacji otwierających przestrzenie i nadających znaczenia. Płaszczyzny prac, które zostaną zaprezentowane składają się z różnych, przecinających się linii, które kształtem są do siebie podobne. Jednak każda z nich ma inną budowę. Wynika ona z dynamiki, ostrości i kontekstów. Miejsce przecięcia tych linii to litera lub cyfra, jest to wskazówka, która wyznacza punkt topograficzny, to co w danej chwili dostrzegamy. Ich nagromadzenie daje możliwość kreowania nowych struktur. Struktur, które każdy w swojej wyobraźni definiuje inaczej, metaforycznie. Jednym razem są to płaszczyzny zagęszczone, fragmentarycznie przesączające światło, stanowiące parawany dla rzeczywistości, ujawniające ją w małych fragmentach. Inne przywołują w wyobraźni rozmaite nakładające się na siebie kształty. Jednocześnie poza płaszczyzną otwierają się przestrzenie, których nie jesteśmy w stanie dostrzec „gołym” okiem, obrazy jak gdyby stają się trójwymiarowe.
Pani Katarzyna zwraca uwagę na to, że: „maska” przesłania oblicze lecz zostaje w relacji z tym co ukrywa. Zasłania ale jednocześnie ujawnia i wskazuje. W takim kontekście budują się znaczenia w świecie, który jeszcze nie jest nazwany, w momencie, kiedy postrzegamy coś po raz pierwszy. Budują się relacje pomiędzy linią i przestrzenią, linią i znaczeniem.
Różne elementy w przestrzeni są ze sobą w jakiejś relacji. Definiujemy je poprzez powiązania np. kulturowe, swoje własne. Tak jak czas określamy poprzez odniesienie do przestrzeni, a przestrzeń definiujemy w korelacji do czasu. Francuski filozof Jacques Derrida nazywa to różnicowaniem i odwlekaniem jednocześnie. Jeżeli jakieś zjawisko zdefiniujemy i nazwiemy wówczas nakładamy na rzeczywistość te pojęcia. Każda z prac jest próbą opowiadania na temat tego problemu.
Katarzyna Dreszer – ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu. Po studiach została asystentem w Pracowni Kodów i Komunikatów Wizualnych, potem adiunktem w Pracowni Semiotyki Wizualnej kierowanej przez prof. dra hab. Ryszarda K. Przybylskiego. Obecnie dr hab. profesor Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, kierownik Pracowni Semiotyki Wizualnej na Wydziale Animacji i Intermediów. Zajmuje się semiotyką wizualną, obrazem płynnym i zatrzymanym. Szczególne zainteresowania w obrębie semiotyki związane są z procesem „stawania się znaku”. Swoje fascynacje wiąże z budowaniem znaczeń form, procesów lub zjawisk dostrzeżonych po raz pierwszy lub dostrzeżonych inaczej, a więc nienazwanych i nierozpoznanych lub redefiniowanych, znaczeń odkrywanych i wyznaczanych przez sztukę. Wielokrotnie wystawiała swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Polsce, Holandii, Danii, Chorwacji, Grecji, Hiszpanii, Węgrzech, Indonezji. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Programu „Młoda Polska”.
